Verhalen van Vogelaars

Pestvogels

door: Ana Buren

21 januari 2007

3 januari 2007 Groningen.
Ze vlogen vanzelf mijn verrekijker binnen. Ik stond naar een Vink in een Gelderse Roos te kijken, toen kwam er een Merel bij zitten en toen ineens 6 pestvogels! Daarna zaten ze langdurig te rinkelen in een Berk.
Vanaf toen ben ik bij ieder vrij moment naar de Selwerderhof gegaan. Eerst waren het er 6 , toen werden het er 9 en 11 en tenslotte 14.

Nu is het 21 januari en het lijkt erop dat ze zijn verdwenen.
Eergister was de laatste dag dat ik ze heb gezien. Het was weer een grijze druildag. Ik ontmoette Jan en Rein weer en leerde André en de twee Klazen kennen. De overige jongemannen hebben zich niet aan mij voorgesteld en droegen ook geen naamplaatjes.

De Pestvogels waren vrijdag heel erg opvliegerig, ze zaten nooit een keer op dezelfde plek. Later vernam ik dat dit kwam omdat er een Sperwer vlakbij de Gelderse Roos had plaatsgenomen met zicht op een lekker pesthapje.

Op zoek naar Pestvogels op de Selwerderhof heb je ruim de tijd voor andere zaken, want ze laten zich vaak niet lokaliseren. Dan heb je tijd om even een boterhammetje te eten, een kopje thee te drinken in het theehuis, een praatje te maken met andere vogelaars, of om een plaatje te schieten van de Ransuil in de Grove Den. Die lijkt wel opgezet. Iedere dag zit ie op exact dezelfde plek. Af en toe doet hij een rood oog open om je een beetje verveeld aan te staren.
Er is ook tijd voor een gesprek over normen en waarden. Nee, je gaat NIET op een grafsteen staan omdat je dan een betere positie hebt om die Ransuil te fotograferen.
Maar de Pestvogels lijken daar nu helaas wel definitief verdwenen.

Ana