Verhalen van Vogelaars

Vogelen in drie delen - deel 2

door: Ana Buren

11 september 2006

Het lijkt al wel weer weken geleden.
We gingen naar het Lauwersmeergebied en zagen er Reuzensternen, Sneeuwganzen, een Slechtvalk en een Baardman die eigenlijk Snorreman moet heten.
Maar inmiddels heb ik opnieuw gevogeld en dat wordt nu dus deel 2:

Vandaag eindelijk de telescoop ingewijd.
Ik durfde hem niet aan te raken, bang dat ie vies zou worden, maar dat is toch altijd erger dan dat er stof op komt.
Maar goed, vandaag met een vriendin, Nienke, naar Noordpolderzijl.

Dat is nog een heel gedoe om een beetje in de buurt van het water te komen. Het is er tegenwoordig allemaal afgezet. En als je er al in hebt weten door te dringen sta je om de haverklap voor onoverbrugbare slenken. Dat wordt een eindje lopen met mijn telescoop en statief in een soort 'weekendtas'. Geen ideale oplossing. Onhandig en zwaar. Gelukkig vindt Nienke het geen probleem om het spul te sjouwen.
Uiteindelijk vinden we een plek waar het we met redelijk droge voeten de telescoop kunnen opstellen. Nienke zegt dat het hoogtij al op zijn hoogtepunt is geweest, dus dat we een veilige terugtocht hebben. Ik geloof haar onvoorwaardelijk, want ik weet niks van getijden.
En ja, dat is toch wel heel mooi hoor met een telescoop met zo'n helder beeld. We zien heel veel Kluten en Tureluurs, een Zilverreiger, massa's Bergeenden, Grauwe Ganzen en Kieviten. Twee prachtige Buizerds, een Kiekendief en een Torenvalk. De andere kant op: 3 Ringmussen, witte Kwikken en gele Kwikken en 2 Graspiepers.
Wat het grote vraagstuk van de dag is is het volgende: we zien zwermen Spreeuwen, en zwermen van vogeltjes waarvan we toch echt vinden dat het om kleinere vogeltjes gaat dan Spreeuwen. Vogeltjes die het volgende doen: fladder, fladder, fladder, fladder, fladder, zeil, zeil, fladder, fladder fladder, fladder, fladder, zeil, etc. En ze roepen "twiet twiet". We zijn er niet uitgekomen wat voor vogeltjes dat zijn.
Iemand een idee?

We worden helemaal in beslag genomen door het vogelen, maar ik vind dat er zich rond mijn voeten plasjes vormen.
Ik vraag nog aan Nienke, weet je wel zeker dat we de hoogste waterstand achter de rug hebben, want ik zie nu overal water in mijn voetstappen staan.
'Dat heb je altijd als je langere tijd ergens staat.' zegt Nienke, dus ik geloof dat.
Na nog weer een half uur zegt Nienke: 'Ik geloof toch dat je gelijk hebt en dat het waterpeil stijgt. We moesten maar eens opstappen.'
Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het lukt niet meer goed om over de slenken te springen.
Nienke doet dapper de voorhoede en we redden telkens de telescoop door die aan elkaar door te geven.
En ja, op een plek die er betrouwbaar uitziet ga ik toch op mijn bek en beland ik zeiknat aan de overkant. Mijn verrekijker zit onder de modder.

Thuis aangekomen doe ik alles, behalve de verrekijker, de telescoop en mijn schoenen, eerst maar eens in de was.
Spannend en verrassend, dat vogelen.

(wordt vervolgd)

Ana