Het Hunzedal 2013 o.l.v. Wim Woudman

door: Ana Buren

foto's Ana Buren

zaterdag 9 februari 2013

De excursie naar het Hunzedal is de meest relaxte excursie die ik ken. Je hoeft er niet vroeg voor uit je bed en je vogelt een groot deel van de tijd vanuit de behaaglijkheid van een auto. Het verzamelpunt is de Brink in Zuid-Laren, om 10.00 uur. Waren we bij ons laatste bezoek in 2009 nog met zeven auto’s, vandaag zijn drie auto’s voldoende. Dat scheelt een hoop slaan met portieren.

Er ligt een dun laagje sneeuw en in sneeuw wordt alles prachtig. Ook de weersvoorspelling is geschikt. Na enkele meters rijden draaien we al de parkeerplaats voor het Sprookjeshof op waarbij de banden donkere strepen trekken in de wattendeken.

Duizenden Toendrarietganzen zijn er aan het foerageren. vierduizend, achtduizend, negenduizend, de schattingen lopen nogal uiteen. Er scharrelen ook enkele Kolganzen en Brandganzen tussen. Turkse Tortels, Pimpelmezen, Kramsvogels, een Grote Zilverreiger, de aftrap is gemaakt. Steeds meer Toendra’s ploffen onelegant neer bij hun soortgenoten. Dan zien we dat er in de verte een man met een hond aankomt. Jammer voor de vogels, maar spectaculair om te zien. De hele massa gaat op de wieken.

We zakken af naar het Zuidoosten, waarbij we de eerste Wilde Zwanen te midden van een groep Knobbelzwanen ontdekken. Even verderop een Zwarte Zwaan.

Kievieten! Ze zijn er weer! Een stuk of vijfhonderd Kievieten vliegen over ons heen. Drie Grote Lijsters op een bultje. Smienten. Reeën.

Een Blauwe Kiekendief, vrouw, wiekt laag over de besneeuwde akkers. Sperwer, talloze Buizerds, maar Wim wil een Havik. In de Duunsche Landen is er een grote kans om een Havik te spotten. Het zijn rivierduinen die zijn ontstaan uit verstoven dekzand. Mooi gebiedje, maar geen Havik. We stappen weer in de auto richting Eext. Aan de waterkant zijn er duidelijke knaagsporen van bevers te zien en hier en daar zie je inhammen in de rietkraag, veroorzaakt door de activiteit van de beesten.

In het waterwingebied De Breevenen bij Annen stappen we weer even uit, wat een paar Grote Zaagbekken doet opvliegen. Ook een Grote Zilverreiger gaat op de wieken met een roep die ik nooit eerder heb gehoord: een luid ‘krrrrrrrrrr!’ Erg bijzonder. Nu ik erover nadenk heb ik eigenlijk nog nooit een Grote Zilverreiger geluid horen maken. Een paar Veldleeuweriken laten in hun vlucht een ‘bijna-zang’ horen, vindt Wim, maar anderen horen slechts piepjes. De zoveelste Buizerd en de zoveelste groep reeën. Een Blauwe Kiekendief, man, vliegt op, even later gevolgd door nóg een Blauwe Kiekendief, man. Een territoriumstrijd? En opnieuw grote groepen Veldleeuweriken. Je zou bijna denken dat het goed gaat met de soort.

De Herberg ‘De Rustende Jager’ in Eext, biedt ons ‘de gezellige sfeer en genoeglijkheid van kleinschalige horeca’, waar we in ‘de stijlvolle zithoek met open haard’ dankbaar gebruik van maken. Chocola met slagroom en snert.

Op de terugweg stoppen we bij een winterveldje. Het stikt er van de Geelgorzen. Als rijpe vruchten zitten ze in de bomen. Maar het zijn niet alleen Geelgorzen, er zitten ook honderden Kepen tussen. Prachtig! De Geelgorzen vliegen in grote groepen naar het graanveld onder hen om bij ieder teken van onraad weer hun heil in de boomtoppen te zoeken. Een Sperwer heeft het op hen voorzien.

Grote aantallen Holenduiven en Houtduiven, Roeken. Twee paar Nijlganzen vliegen roepend over ons heen. De vrouwen met hun helder gegak, de mannen hissend. Want zulke dingen weet ík nu toevallig.

Wim wil ons nog iets laten zien: hij heeft onlangs een grote groep Wilde en Kleine Zwanen ontdekt en hoopt dat ze er nog zitten. Jawel. Zeventig stuks, de Wilde Zwanen in de meerderheid.

En natuurlijk weer Buizerds. ‘Het waren vandaag achtenveertig Buizerds en achtenveertig reeën.’ meldt Wim. En dat is best veel.

Dan gaan we uit elkaar. Het was een mooie en sfeervolle excursie.

Ana