Het verhaal van een koolmeesbaby dat een fitiskindje bleek te zijn

door: Paul Sloot

Ik kwam van mijn werk, en hoorde in een hoekje van het terras een heleboel angstig gepiep, mijn kat was er ook bij. Als vogelvriend ging ik direct kijken wat er aan de hand was. Helemaal in een hoekje zat een heel klein vogeltje, met donsveertjes er nog aan, misschien 3 centimeter groot. Och, een baby koolmees!!I Ik heb het diertje opgepakt en in een hokje gedaan. Een oud plastic aquarium, wat zaagsel op de boden, en een kap met luchtgaatjes erop.

Zo, en nu? Eten? Drinken? En hoe dan?
Inmiddels waren er ook al kinderen uit de buurt komen kijken..., ze verdrongen zich rond het bakje. Het was ook een lief beestje, maar als het goed moest komen, zou ie wel eten en drinken moeten hebben, of...

Onder vogelkenners leeft de opvatting om jonge vogeltjes te laten waar ze zijn, helaas was dat in dit geval even niet mogelijk, maar toch bleek al snel dat "opvoeden" ook wel erg moeilijk zou zijn.

Ook Henk de Lange, ons allen bekend, vond dat de vogel de beste kansen had als het weer uitgezet zou worden.

Ik heb het beestje na een tijd (eerst moest de hele mensenfamilie ook nog gevoed worden, het was rond 18:00), uiteindelijk heel voorzichtig op een hoge tak in de tuin gezet. Daarna ben ik op een afstandje op wacht gaan zitten, aangezien er vele katten in de buurt zijn...

Ik moest ook 3x met harde modderkluiten gooien om de katten op afstand te houden. Al vrij snel merkte ik dat er een Fitis vlakbij zenuwachtig piepend rondvloog. Toen na een tijdje het kleintje de pieperij beantwoordde, besefte ik pas dat het dus kennelijk niet een koolmees, maar een fitis-kindje was!!

De volwassene ging direct vliegjes vangen (2 mtr BOVEN mijn hoofd nota bene!!!!), en bracht dit maaltje naar het jonge vogeltje.

De "ouder" vloog af en aan, en na een tijdje zaten moeder en kind hoog op de door klimop overwoekerde garage, uit het bereik van de katten.

Het was echt heel mooi om dit eens mee te maken, en dat het dus inderdaad het beste is om de natuur zijn werk te laten doen, in dit geval heb ik alleen het directe gevaar af hoeven te wenden om het beestje weer een kans te geven.

Ook de mate van ongerustheid, en zorg van een kleine vogel voor zijn jong, vond ik indrukwekkend. Vogels kijken is LEUK!

Natuurlijk ook mijn camera erbijgenomen (op wacht zitten, en dan geen foto's maken, dat kan ik niet he?) Ik kon van elk van de hoofdrolspelers nog een foto maken.

hg Paul