Zeearend in de Westerbroekstermadepolder

door: Gerrit Kiekebos

28 november 2010

Op maandag 22 november wordt, anderhalf uur nadat ik het gemaal in Onnen heb verlaten, een zeearend waargenomen. Het blijkt een 4e kalenderjaar vogel te zijn. Op zaterdag 27 november, het is donker en tamelijk mistig weer, besluit ik toch nog even naar het gemaal te rijden. Er worden regelmatig fraters waargenomen en die soort staat nog op mijn verlanglijstje.

Bovenop het gemaal staan twee vogelaars met telescopen. Zij hebben de zeearend in het vizier, helemaal achterop de plas voor de kijkhut. Hij pakt iets af van een zwarte kraai. Uiteraard zijn de weersomstandigheden te slecht en de afstand te groot om een foto te maken. Maar de weersverwachting voor zondag 28 november is veelbelovend: er komt meer zon, niet al te veel wind en temperaturen net onder nul. Het is nu of ... voorlopig nog niet.

's Morgens tegen 8.15 uur op de fiets gestapt, thermo-ondergoed aan met diverse lagen kleren daarover heen en de koffie nog maar even aan de kook gebracht om me aan te warmen als ik eenmaal in de hut zit. Als ik bij het klaphek aankom, zie ik de zeearend al jagen boven een groepje “eenden'. “Shit, als ik nu maar zonder de vogel te verstoren in de hut kan komen”. Terwijl ik over het dijkje loop zie ik een slechtvalk over het ijs achter een wintertaling aanjagen. De taling haalt net het wak waar veel meerkoeten in zwemmen en de slechtvalk geeft het op.

Waar de zeearend heen is gevlogen weet ik op dat moment niet, maar ik kom ongemerkt (?) in de hut. Toch wel een beetje verrast daar niemand in aan te treffen. Het zijn toch perfecte (licht)omstandigheden?
De zeearend zit ver links voor de hut tussen de pitrussen. Al snel gaat hij weer op de wieken en vliegt recht op de hut af. Met de camera in de aanslag en de hartslag oplopend naar 170 nadert hij het wak, dat vlak voor de hut is en vol met meerkoeten zit, en klapwiekt vlak boven de doodsbange meerkoeten. Wat een grote vogel en zo dichtbij. En de camera maar klikken. Vervolgens vliegt hij (of zij) richting het fietspad en gaat daar weer tussen de grassen en de pitrussen zitten. Dat duurt zo'n half uur tot drie kwartier. De vogel vliegt op en vertrekt richting de Kropswolderbuitenpolder. Op het gemaal zie ik meerdere keren groepjes vogelaars staan en heb de neiging om op de schutting te gaan staan en te wenken “hier moet je zijn, hier wordt de show opgevoerd”.

Ik zie aan het samenscholen van de meerkoeten dat de zeearend weer komt overvliegen. Hij bidt weer boven het wak, zonder een echte poging te wagen een van de meerkoeten te grijpen, die overigens in paniek onderduiken.Als de zeearend weer een poosje weg is, zie ik een havik en meerdere blauwe kiekendieven in de polder jagen.
De zeearend heeft in totaal 4x geprobeerd een meerkoet te vangen. Tegen half twaalf, ik heb het ondanks de koffie toch wel koud gekregen, vliegt de vogel op en vertrekt over de fabrieken heen richting Kolham. Definitief? Ik weet het niet maar de wakken zullen nu snel dichtvriezen en dan zullen ook de eenden vertrekken. Dan gaat de deur open en stapt een natuurliefhebster binnen die al snel in geuren en kleuren te horen krijgt wat er te zien was. Helaas voor haar keert de zeearend niet terug.

Ben ik helemaal tevreden?
Nou, ik had ook een kleine filmcamera mee waarmee ik prachtige opnames had willen maken, ware het niet dat vanwege de kou de accu het te vroeg begaf en ik die prachtige opnames wel op mijn buik kon schrijven.
Zo blijft er altijd nog wel wat te wensen over. Maar tevreden met de vele foto's en met deze prachtige, unieke waarneming op mijn netvlies gegrift, vertrek ik naar huis waar ik nog de hele middag met een glimlach op mijn gezicht heb rondgelopen.

Filmopname: Zeearend nadert Meerkoeten

Gerrit Kiekebos vogelsiteharen.nl