Verhalen van Vogelaars

inktpot Hier kunt u de verhalen, anecdotes en gedichten lezen die de afgelopen jaren in het forum zijn verschenen.

Nieuwe bijdragen kunnen nog steeds in het forum worden geplaatst, maar handiger is het om ze direct in deze categorie neer te zetten.

Dus heeft u een leuk verhaaltje, een literaire ontboezeming, roddels op rijm of ten hemel schreiend proza, schroom dan niet om uw word-document toe te sturen naar: verhaal@avifaunagroningen.nl.
Als het maar over vogels of vogelaars gaat.

Plaatjes ter verluchtiging zijn altijd welkom en dienen los van het document aangeleverd te worden. Wij maken er dan een mooi geheel van.

Webbeheerders

Vogelparadijsje langs de A28

door: Sieds Rienks

4 mei 2011

Vanmorgen - woensdag 4 mei - fietste ik van het bedrijventerrein Driebond richting huis. Het had net even geregend; iets wat de laatste weken niet is voorgekomen. Ik wachtte de bui even af en op het moment dat ik op de fiets stapte, klonk vanuit een armetierig struikje op een voor de rest braak liggend terrein midden in dat troosteloze gebied het gehaaste krassende liedje van een Grasmus. Waar zo'n vogeltje al tevreden mee is ...... . Helemaal vanuit Afrika hierheen vliegen en dan genoegen nemen met zo'n plek.

Ik besloot via de Hoornsche Dijk het fietspad langs het Noord-Willemskanaal te nemen, richting de Witte molen. Ik hoopte daar de Bosrietzanger te horen. Dit lukte natuurlijk niet, maar ergens halverwege werd ik getrakteerd op een vogelconcert dat zijn weerga niet kent. Waarom die vogeltjes juist nu zo uitbundig zongen? Dat opfrissende regentje van daarnet heeft er vast mee te maken. Gisteren om deze tijd - koud en harde wind - zong bijna geen vogel.

L1040505hskl

Het betreffende stukje grond tussen het fietspad en de A28 met riet, laag gevarieerd struikgewas en wat hogere boompjes, is slechts zo'n 30 meter breed en over een lengte van pakweg 100 meter zongen Tjiftjaf, Fitis, Tuinfluiter, Braamsluiper, Grasmus, Rietzanger en Rietgors, elk met hun eigen karakteristieke riedeltje. De Zwartkop mengde zich in het koor al zou je deze soort eerder in wat hoger geboomte verwachten.

Ook de Sprinkhaanrietzanger - pardon, tegenwoordig heet die Sprinkhaanzanger - liet daar zijn lang aangehouden monotone triller horen. Het ene moment hoor je hem zachter, dan weer harder. Dit komt omdat hij tijdens het zingen zijn kop voortdurend draait. Overigens ben ik elke keer weer blij dit erg hoge geluid nog te kunnen horen.

Leuke soorten tegelijk te horen op zo'n kleine oppervlakte, niet te geloven! Zelfs in zo'n minuscuul gebiedje, ingeklemd tussen fietspad en autosnelweg valt dus nog heel wat te genieten.

Sieds Rienks